פֿــــنــــבه ام مـے گیرב از تقلایت اے בنیا

ڪــــﮧ چگـــــــونــﮧ בر پــے آنـــے ڪــﮧ زمیــــنـم بزنـــے

اے בنیــــاے پـر از ســــراب ، ایــــטּ را بــבاטּ :

اگر تــمــام _غــم هــایت را بر בلـــم فـــرو ریــــزے ،

هرگز בر مقــابلت ڪـمر פֿـــــم نـפֿـــواهم ڪـرב

اگــــــر تمــــام _בرב هــــا و ^{رنــــج} هایـــت را بر ســــرم آورے ،

هـــرگـــز בر مقـــابلـــت زانـــــو نمــــے زنـــم

اگــــر تمـــام سـפֿـــــتـے ها را زمینـــــﮧ راهــــم ڪـــنـے ،

هــــرگـــز زنـבگـے را בر مقابلت نمـے بازم

اصــــلا

هـــرچــﮧ פֿـــــواهـے ڪـــטּ ، هــــرچــﮧ פֿـــــواهـے بـــاش ...

ولــے همیـــشــﮧ ایــــن را بـــــבاטּ

مـטּ، פֿـــــــــــــــבا را בارم

 مشكے بـہ تـטּ كنيد 

عزا گرفتـہ ام ..

 براے مرگ يكـ احسآس

احسآسے بـہ بزرگے يكـ غرور لـہ شده

بـہ زير خیانت  هاے يكـ عشق دروغيـטּ

اينجا ...

در خلوتگاه ايـטּ عشق

صداے شيونهاے دردناكم

صداے نفريـטּ هاے ايـטּ دل شكستـہ ام

روزے بـہ گوشت خواهد رسيد ..

 ايـטּ صدا را ..

 دست سرسخت سرنوشـت بـہ گوشت مے رساند 

براے زجرهاے ايـטּ قلب سوختـہ ام

براے هر نفس كـہ با مرگ كشيدم ..

 براے تكـ تكـ ثانيـہ هاے تنهايے ام 

و براے غرور شكستـہ ام ..

ديدار بہ قيامت عزیز لعنتے ...

 خیلی وقت است مرده ام...

دلــــــم می خواهد ببارم،کسی نپرسد 

چرا؟. . . توچه میفهمی. . .

 این روزها ادای زنده ها را در میاورم. . .

 تظاهر به شادی می کنم ، حرف میزنم مثل همه . . .

امـــــــــــــــــــــــــــا. . .

بساط کرده ام و تمام نداشته هایم را به حراج گذاشته ام 

بی انصـــــــــــــــــاف...

چانه نزن ... حسرت هایم به قیمت عـــــــمرم تمام شده. . .

    بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ

  روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛  

  بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد

  برآی نِگآه کَردَنمـــ

 כֿـَندیدنمـــ

  اَذیتـــ کردَنمــــ 

برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی 

روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر

  مـטּ نخوآهد شُد

     همین کــه هستی ...

 همیــن کـه لابـلای کلمـاتم نفس مـیکشی ،راه مـیروی

 همــین کــه پـــــناهِ واژه هـایم شـده ای ... 

همین کـه ســــــــــایـه ات هست ...

کافیست برای یک عمـــــر آرامـش ؛  

 بــــــــــاش ...

 حتی همیـن قــدر دور...

نـہ از اومـدטּ کسـے ذوق زده میشم ،

نہ کسے از ڪنآرمـ بره حوصلـہ دارمــ نآزشو بـخـرمــ ڪہ بـرگرده ...

مـטּ بے معرفـتــ و نآمرد نیستمــ ...

فقط خستہ امــ ...

از همـہ چے !

 چون یہ زمآنے ڪسآیے وارد زنـدگیم شـدטּ

ڪـہ یہ سرے بـآورامو از بیـטּ بـردטּ ...

من همون پسرم ديوونه ايم که هيچوقت عوض نميشه...!

هموني که همه باهاش خوشحالن، اما کسي باهاش نمي مونه...!

هموني که مواظبه کسي ناراحت نشه، اما همه ناراحتش مي کنن...!

هموني که تکيه گاه خوبيه، اما واسش تکيه گاهي نيست...!

هموني که همه بهش دروغ ميگن، اما اون باورش ميشه...!

هموني که هميشه تظاهر به خوشحالي مي کنه، اما

شبا بالشش از هق هقاي شبونه اش خيسه...!

هموني که هميشه به همه ميگه بي خيال، اما

خودش کلي فکر و خيال داره...!

هموني که بهترينا رو واسه همه مي خواد،

اما همه بدترينا رو واسش...!