تـظــآهر بـہ شــآدے مے کــُنم

حــَرف میــزنم

مـثل ِ هـَمـہ

امـ ـ ــ ـآ ...

خیلے وقـت اسـت ^{مـُـرده ام}

دیـ ـوانـِـہ اَت میکــُنـَد!

مـَسئـَلـِہ هایے کـِہ دَر ذهنـَت ...

حـَل شـُده باشـَند

تـَہ نـِـشیـלּ شـُده اَند !

مسیح لــَ ـب هاے تــُ ـوست 

بـَس ڪـہ 

بوسـِ ــہ هایـَت 

بـہ دآم مے اُفتـَد ...

دِلـَــت کــــﮧ شِکَـســـت . . .

یـﮧ وقـتا اینقـבر آבم زنـבگے ایش غـَمناک میشـِﮧ

کـِﮧ בوس دارهـ یکے یـهـُو بگـﮧ….
کــآتـ ـ ـ  !

عـالے بـوב عـالے…

خـَستـﮧ نبـاشیـלּ بچـﮧ هـا

واسـﮧ امـروز کـآفیـﮧ

خـُدایـ ـ ـا . . . ؟؟

وَقتـے دلـِـت میگیره چیڪار مے ڪـُنے ؟

میرے ے گوشـِہ میشینے هـِـے با نـِـگاهـِـت بازے میڪـُنے ڪِہ...

یادش بــِره میخواستـِہ گریــِہ ڪـُنـِـہ ؟!

ے لیواלּ آب یـَخ میخُورے تا تـَمام بـُـغض هاتُ یڪ جا قُورت بــِدے ؟!

بـَعد اوלּ وَقت یادت میاد ڪـِہ تـَـنهایے ُ بایـَد تـَنها باشے

                                       خـُدا جوלּ نـِمیدونے مـَـלּ ایـن روز ها چقـَدر خـُدا بودَم !!

                                                             قرارمان یک مانور کوچک بود… 

قرار بود تیرهای نگاهت مشقی باشد…
اما ببین،
یک جای سالم بر قلبم نمانده است…!

  
گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد . . .؛
دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری . . .؛
اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!!
...
وَ حآل هــَم کِه . . .؛
گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد . . .؛
زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .؛
وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی . . .؛
بــِنـِشینی وَ فــَقــَط نــِگآه کــُنی . . .!!!
گآهی دِلگــیری . . . ؛
شآیــَد اَز خودَت

 دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسر شد.. پسر قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید احساس خوشبختی می کرد.

در آن روزها، حتی یک سلام به یکدیگر، دل دختر را گرم می کرد. او که ساختن ستاره های کاغذی را یاد گرفته بود هر روز روی کاغذ کوچکی یک جمله برای پسر می نوشت و کاغذ را به شکل ستاره ای زیبا تا می کرد و داخل یک بطری بزرگ می انداخت. دختر با دیدن پیکر برازنده پسر با خود می گفت پسری مثل او دختری با موهای بلند و چشمان درشت را دوست خواهد داشت.

دختر موهایی بسیار سیاه ولی کوتاه داشت و وقتی لبخند می زد، چشمانش به باریکی یک خط می شد.

در ۱۹ سالگی دختر وارد یک دانشگاه متوسط شد و پسر با نمره ممتاز به دانشگاهی بزرگ در پایتخت راه یافت. یک شب، هنگامی که همه دختران خوابگاه برای دوست پسرهای خود نامه می نوشتند یا تلفنی با آنها حرفمی زدند، دختر در سکوت به شماره ای که از مدت ها پیش حفظ کرده بود نگاه می کرد. آن شب برای نخستین بار دلتنگی را به معنای واقعی حس کرد.

یـــہ شـَبـایـے بـــہ

"آבمـاے פֿـاصے"

פֿـیلـے اפـتیــــاج בارے

گوشـیتـو بـَرمیـבار‌ے شـمارشـــــو بگـیـرے

امـا میـבونے بـے فـایـבس

ایـنقـَבر בلگـیر و בلتـَنگـے کـــہ یـهو بـــہ פֿــوבت میـاے

میبـینـے פֿـیره شـُבے بـــہ یـــہ صـَفــפـــہ ے פֿــالے بـے جـَواب

اشکـات سـَرازیـر میـشــہ ...

بـَعـב بـا פֿــوבت مـیگـے :

"اوסּ هـمـــہ בوست בاشتـَـסּ آפֿــرش چـرا اینطـورے شـב؟؟؟"

 مـטּ دیگہ نـہ از اومـدטּ کسـے ذوق زده میشمـ
نــہ کسے از ڪنآرمـ بـره حوصلــہ دارمـ نآزشو بـخـرمــ ڪـہ بـرگرده ...
مـטּ آدمـ بے احسآسے نیستمـ !
مـטּ بے معـرفـتـــــــــــ و نآمــرد نیستـمـ ...
فقــط خستـہ امـــــــــــ ...
از همــہ چـے !
چـون یـہ زمــآنے ڪسـآیے وارد زنـدگیــم شـدטּ
ڪــہ یـہ سـرے بـآورامـو نـآبـود کـردטּ ...
همیــטּ !!
دِلـَـمـ کـُمــا میخــواهـَـد ..
از آنهــایـیــ کـهـ دُکتــر میگــویَـد :
متــاسِفـَـمـ .. فَقَــط بـَـراشــ دُعــا کُنیــد !